«می‌گویند محل حمام خوریا باغ پر درختی بوده که در سال ۱۳۳۰ ه‍ .ق زمین باغ را برای ساختن حمام گود کردند، حمامی از زیر زمین بیرون آمده، به نحوی که گلخن حمام فعلی همان گلخن سابق است.»[۱]

«بنای حمام خوریا که در نزدیکی تکیه خوریا و مسجد جامع شهر دامغان واقع شده از آثار اواخر دوره قاجاریه است.

حمام خوریا از دو قسمت زنانه و مردانه تشکیل شده است. قسمت زنانه از یک ورودی، سربینه هشت­ضلعی، گرمخانه و قرینه با پوشش‌های طاق و گنبد تشکیل شده و قسمت مردانه نیز دارای سربینه‌ای مربع شکل با چهار غرفه در هر ضلع و حوضی در میانه و گرمخانه، با پوشش‌های طاق گنبد است. روشنایی داخل حمام از طریق روزنه‌های تعبیه شده در گنبدها فراهم می‌شود.»[۲]

این حمام قدیمی‌ترین حمام شهر دامغان است و از وقفیات حاج مصطفی­خان نصیری تاریخ ساخت این حمام سال ۱۳۲۹ ه‍. ق می‌باشد.

[۱] – تاریخ، فرهنگ و ادبیات دامغان شش هزارساله، محمّدعلی طاهریا، مؤسسه انتشاراتی مشق شب، چاپ اوّل سال ۱۳۹۶، ص ۱۱۰.

[۲] – سیمای فرهنگ و طبیعت استان سمنان، مازیار اتوکش، عبدالله عباس‌زاده، انتشارات کریم‌خان زند، سال ۱۳۹۱، ص ۳۶۷