رؤیایی، یدالله (دکتر)

دکتر یدالله رؤیایی شاعرِ پرآوازه و نظریه­پرداز و صاحب سبک، در 17 اردیبهشت ماه سال 1311 در جعفرآباد دامغان چشم به جهان گشود.

دوران دبستان و دبیرستان را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن در تهران تحصیلاتش را در دانشسرای شبانه­روزی تربیت معلّم به پایان رساند و مدّتی به کارِ تدریس بود و سپس عهده دارِ سرپرستی اداره اوقاف شهرستان دامغان شد.

رؤیایی نخستین شعرهایش را در 22 سالگی می­نویسد و در مجلات آن زمان با تخلّص «رؤیا» منتشر می­کند و همزمان به تحصیل در رشته حقوق سیاسی تا اخذ درجه دکترای حقوقِ بین­المللِ عمومی ادامه داده و از آن پس در وزارت دارایی استخدام شد. رؤیایی مدتی نیز در وزارتِ آب و برق و سازمان تلویزیون ملی به کار مشغول بود .

 او در سال 1340 به اتفاق «احمد شاملو» هفته­نامه ادبی «بارو» که (ترکیبی از نام­های مستعار بامداد و رؤیا) است تأسیس کردند که فقط یکی دو شماره از این هفت­ نامه به بازار آمد. او در سال 1346 همراه با «محمود زند» و«ابراهیم گلستان»، انتشارات «روزن» را تأسیس کرد. در همین سال رؤیایی به تأسیسِ جایزه ادبیِ «شعرِ سال» به سرمایه­گذاریِ تلویزیونِ ملیِ ایران و ژوریِ مرکب از «مسعود فرزاد»، «محسن هشترودی»، «فریدون رهنما»، «بیژن جلالی» و «پژمان بختیاری» اقدام و اجرا نمود.  در سال 1356 انتشارات «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» کاسِت یک ساعتیِ شعرهای یدالله رؤیایی با صدای شاعر را با موسیقیِ «مجید انتظامی» به بازار ارائه داده است. رؤیایی در سال 1358 مدرسه زبان و ادبیات فارسی را در«پاریس» تأسیس کرد. یدالله رؤیایی با عنوانِ شاعرِ صاحبِ سبکِ «حجم گرا» می­باشد.

و این هم نمونه­ای از دوبیتی­های او :

بهار  آمد،  به صحرا   لاله  پاشید         ز کوه و دشت صدها چشمه جوشید

        کبوترجان،   بیا    پرواز   گیریـم         به سوی چشمـه جوشان خورشیـد