تولد: دامغان
درگذشت: شعبان ۷۷۵ ه. ق
از استادان لسانالغیب حافظ شیرازی
معاصر با هلاکوخان مغول
او معاصر با آخرین خلیفه عباسی و هلاکوخان مغول و معروف به افتخارالدین است. وی عالم، مفسر، حکیم و از شعرای اواخر سده هفتم قمری بود. برای ادامه تحصیل به شیراز رفت و در همانجا اقامت گزید. وی در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت و علاوه بر تصنیف و تألیف به تدریس و تربیت شاگردانی پرداخت و به احتمال زیاد یکی از استادان حافظ در تفسیر بود.
مجموعه آثار:
آثار وی بیش از صد جلد است. از جمله:
– شرح الاشارات المسمّی بتنقیح العبارات فی توضیح الاشارات؛
– المکاشف در تفسیر ۷ جلد؛
– مکشوف در تفسیر قرآن ۲ جلد؛
– مثنوی روشنایی‌نامه و….
دامغانی در سرودن شعر مهارت داشت و بیشتر اشعارش در قالب غزل بود. او اشعاری نیز به زبان مغولی سرود. وی در شیراز درگذشت و نزدیک مزار مولانا نجم‌الدین یا شیخ کبیر به خاک سپرده شد.
– تذکره شعرای دامغان، ص ۳۰
