خانه لطفی

اطلاعات جاذبه گردشگری

دامغان،بالا محله،میدان امام خمینی،خ. دوازده فروردین

عمارت لطفی مربوط به دوره قاجار است و تاریخ ۲۷ آبان ۱۳۸۶ با شماره 20240 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به‌ ثبت‌ رسیده است. این اثر بعد از شجاع لشگر، به آقای لطفی که یکی از تجار شهر دامغان بود، تعلق داشته و وجه تسمیه بنا به نام صاحب آن یعنی عمارت لطفی می‌باشد.
«این بنا شامل قسمت‌های مختلفی می‌باشد که عبارتند از: حیاط بیرونی، اندرونی، حیاط پشت حیاط اندرونی، خانه‎‏ی مستخدمین و اصطبل که هر کدام شامل بخش‌هایی است که در خصوص هر یک مطالبی بیان می‌شود. قسمت ورودی حیاط بیرونی از طرف بالامحله است که در انتهای دیوار دارای تزیینات آجری بوده و بر روی دیوارهای طرفین درب ورودی طاق نماهای تزیینی ایجاد شده است. در دو طرف درب ورودی به‌صورت دو طاقنما که بالای آنها دو طاقچه‌ مربعشکل ایجاد شده و در طاقنمای وسطی که وسیع‌تر است، درب ورودی قرار گرفته است. در پشت درب ورودی، هشتی واقع شده که دارای طاقنماهایی با طاق گهواره‌ای است که در یکی از این طاقنماها راهرو به طرف حیاط می‌رود و به وسیله دو پله وارد حیاط می‌شود.
در سمت چپ راهروی ورودی اطاقی قرار دارد که پنجره‌ای به حیاط باز می‌شود. در قسمت ورودی راهرو از سمت حیاط در جنب آن طاق نمایی قرار دارد و بعد از آن اطاق دیگری ایجاد شده است. از همان اطاق که در قسمت راهرو است، دری به خانه‌ی صدیق باز می‌شده که فعلاً مسدود است. سپس حیاط واقع شده که شامل درختان و حوضی در وسط است.
در سمت روبه‌روی ورودی، ساختمان دو طبقه‏ای ساخته شده که طبقه اوّل آن زیرزمین و طبقه دوم آن که توسط ۵ پله به آن راه می‌یابد، شامل ایوان که چهار ستون گچی با سرستون‌های گچبری شده زیبا دارد. در انتهای ایوان سه اطاق قرار دارد که اطاق وسطی وسیع‌تر و به نام پنج‌دری خوانده می‌شود.از طریق زیرزمین حیاط اندرونی به حیاط‌های دیگر راه پیدا می‌کند به این صورت که ابتدا به محل مستخدمین، سپس از طریق هشتی بخش اندرونی به حیاط اندرونی که خود شامل درِ ورودی جداگانه هشتی، راهروی ورودی که به وسیله دو پله به حیاط راه می‌یابد، می‌باشد. این بخش نیز در قسمت اصلی که به وسیله سه پله به آن راه پیدا می‌کند، شامل ایوان که دو ستون گچی با سر ستون‌های گچبری شده است.

در انتهای ایوان سه اطاق قرار دارد که از یکی از اطاق‏ها به‌صورت آشپزخانه استفاده می‌‌شود. خانه‌های حیاط اندرونی نیز به‌صورت دو طبقه ساخته شده که طبقه اوّل زیرزمینی است. در طرف سمت راست ایوان نیز اطاق‌هایی قرار دارد که به وسیله سه پله از حیاط به این اطاق‌ها راه پیدا می‌کند. در پشت دیوار قسمت ورودی حیاط اندرونی دیگری قرار دارد که شامل حیاط، آبانبار و یک اطاق که به وسیله‌ی سه پله از حیاط به آن راه پیدا می‌کند و باز در کنار این حیاط اندرونی محلی جهت اسکان مستخدمین است که خود شامل اطاق و حیاط است. همانطور که گفته شد، از محل مستخدمین به حیاط بیرونی به وسیله‌ی راهروی زیرزمینی راه پیدا می‌کند و ارتباط با حیاط اندرونی و حیاط اندرونیِ دیگر به وسیله‌ی دری که در هشتی حیاط اندرونی قرار دارد، انجام می‌گیرد.
در کنار حیاط اندرونی اصلی، اصطبل قرار دارد جهت بستن اسب‏ها، که دارای سقف گنبدی به‌صورت ۶ گنبد کوچک است.
بنای فوق مربوط به شجاع لشکر میباشد که در دوره قاجاریه حاکم دامغان بوده است و هم اکنون به‌عنوان اداره‎‌ی میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری دامغان مورد استفاده قرار گرفته است.»در سمت چپ راهروی ورودی اطاقی قرار دارد که پنجره‌ای به حیاط باز می‌شود. در قسمت ورودی راهرو از سمت حیاط در جنب آن طاق نمایی قرار دارد و بعد از آن اطاق دیگری ایجاد شده است. از همان اطاق که در قسمت راهرو است، دری به خانه‌ی صدیق باز می‌شده که فعلاً مسدود است. سپس حیاط واقع شده که شامل درختان و حوضی در وسط است.

در سمت روبه‌روی ورودی، ساختمان دو طبقه‏ای ساخته شده که طبقه اوّل آن زیرزمین و طبقه دوم آن که توسط ۵ پله به آن راه می‌یابد، شامل ایوان که چهار ستون گچی با سرستون‌های گچبری شده زیبا دارد. در انتهای ایوان سه اطاق قرار دارد که اطاق وسطی وسیع‌تر و به نام پنج‌دری خوانده می‌شود.از طریق زیرزمین حیاط اندرونی به حیاط‌های دیگر راه پیدا می‌کند به این صورت که ابتدا به محل مستخدمین، سپس از طریق هشتی بخش اندرونی به حیاط اندرونی که خود شامل درِ ورودی جداگانه هشتی، راهروی ورودی که به وسیله دو پله به حیاط راه می‌یابد، می‌باشد. این بخش نیز در قسمت اصلی که به وسیله سه پله به آن راه پیدا می‌کند، شامل ایوان که دو ستون گچی با سر ستون‌های گچبری شده است.