مدیرعامل شرکت صنعت کاران برمی
تولّد: ۱۳۲۰
دارای تحصیلات ابتدایی و حوزوی قبل از انقلاب
کارشناس فنی ماشین‌آلات و گذراندن دوره‌های مختلف آموزشی ماشین‌آلات سنگین در کشورهای اروپایی از سال ۱۳۵۳ تا کنون.
در سال ۱۳۲۰ خورشیدی در دهکده برم شهرستان دامغان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در برم و سپس در سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۷ خورشیدی (۵ سال) در مدرسه حاج فتحعلی بیک دامغان به فراگرفتن تحصیلات حوزه‌ای پرداخت، ولی به علت فوت پدر که تنها اولاد ذکور خانواده بود سرپرستی ۴ خواهر و مادر را به عهده داشت ناگزیر به تهران عزیمت کرد.
وی می‌گوید: «… در سال ۱۳۳۷ دامغان را به قصد تهران ترک کردم و در آن سال‌ها وضعیت کار به خصوص صنعت بسیار کمرنگ بود. برای آینده‌ای بهتر به دنبال کار صنعتی بودم تا اینکه پس از دوماه بیکاری و جستجو شغل اتاق سازی کامیون را در گاراژی پیدا کردم و با روزی ۵ ریال مشغول کار شدم. هرچند که این دستمزد ناچیز بود اما به امید آینده تلاش شبانه روزی را شروع کردم، به سرعت یادگیری اتاق سازی و انواع جوشکاری و ساخت و تعمیرات خودروهای سنگین را فرا گرفتم. در سال ۱۳۴۲ در شرکت لیلاند موتور ایران در خیابان قزوین که در آن زمان مرکز صنایع در آن محل بود به عنوان استادکار استخدام شدم و به علت نشان دادن توانایی خود، پس از انتقال کارخانه به جاده مخصوص کرج به عنوان سرکارگر ارتقای شغل یافتم. ضمن اینکه شبانه تحصیلاتم را ادامه دادم، سپس شبانه برای یادگیری زبان انگلیسی تا حد احتیاج تلاش نمودم. سپس عنوان‌های سرپرستی، رییس قسمت، مدیرتولید، مدیرفنی، معاونت کارخانه، مدیر خودکفایی مشغول کار بودم تا اینکه در سال ۱۳۶۹ به افتخار بازنشستگی نائل شدم.
لازم به یادآوری است در طول مدت تلاش کاری لحظه‌ای دست از مطالعه و خواندن کتاب و تحقیقات غافل نشدم در سال‌های ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ برای دیدن کارخانه‌هایی که با ایران کار می‌کردند به کشور آلمان و انگلیس و دیگر کشورهای اروپایی رفتم و به دنبال آن هرساله تلاش نمودم چه از طریق شرکت لیلاند موتور که به نام شهاب خودرو تغییر نام یافت به کشورهای اروپایی و نمایشگاه‌های بین‌المللی اروپایی سفر کرده و دست‌آوردهای صنعتی را به ایران آوردم و در زمینه‌ی ساخت کامیون‌های سنگین و اتوبوس تجربه‌ی کافی پیدا کردم و به علت اعتقاد و ایمان به کار، بنیانگذاری ساخت ماشین‌های خدمات شهری به کمک کارشناسان کشورهای انگلیسی و آلمانی در ایران (ساخت ماشین‌های آتش نشانی، زباله‌کش، لجن‌کش و انواع ماشین‌های سفارشی) در جهت خودکفایی ایران اسلامی انجام دادم و به خط تولید رساندم. به‌ویژه در زمان جنگ ماشین‌های ضد شیمیایی و قایق‌های ضد شیمیایی را طراحی و تولید نمودم که به جبهه‌ها فرستاده شد و برای رشد صنایع داخلی و به علت دولتی شدن صنایع داخلی بعد از انقلاب و اعتقاد اینجانب که باید هر ایرانی خود موجب رشد جامعه‌ی خودش باشد از ابتدای کار همواره دو شغل داشتم، روزها تا حد امکان در شرکت لیلاند موتور (شهاب خودرو) و بعد از ظهرها و تعطیلات ابتدا در مغازه‌ای در منطقه‌ی سلسبیل خیابان خوش، کارگاه تعمیرات اتومبیل، سپس در سال ۱۳۶۳ مؤسس شرکت مهندسی سنگین کار واقع در جاده مخصوص کرج بودم و تا قبل از بازنشستگی با گرفتن سفارشات صنعتی مثل ساخت کمپرس و کامیون‌های نفر بر ارتش و ساخت مخازن روی کامیون‌های سنگین در شرکت جدید سفارشات اخذ و انجام می‌شد، تا اینکه در سال ۱۳۶۹ بازنشسته و پس از آن فعالیت را به صورت جدی‌تر دنبال کردم. اینجانب که دارای تجربه‌ای مفید بودم و سابقه‌ای درخشان داشتم و از وزیر وقت صنایع سنگین برای ارائه‌ی نظرات خود و کمک به رفع نیاز جامعه برای بازدید از کارخانه دعوت به عمل آوردم و پس از استماع نظرات و شناخت اینجانب پذیرفتند. سفارش ساخت ماشین‌های آتش نشانی به داخل که در آن موقع کمرنگ بود به صورت انبوه برای اوّلین بار غیر از ماشین‌های شهری برای فرودگاه‌ها و صنایع نفت و پالایشگاه‌ها که بسیار کار سنگین و دارای تکنولوژی جدید بود با تلاش شبانه روزی انجام دادم و همه دانستند شرکتی جدید با توانایی بالا که همه‌ی رقبا را عقب رانده پیدا شده و به دنبال آن کارهای دیگر که می‌توانست ساخت داخل را بالا ببرد و جلوی خروج ارز را بگیرد یکی پس از دیگری انجام شد و نیازهای داخلی بیشتر در زمینه‌ی تأمین خودروهای آتش نشانی شهری، فرودگاهی، پالایشگاهی با درصد بالایی از ساختار داخلی از قبیل پمپ‌های آتش نشانی با ظرفیت‌های مختلف و دیگر لوازم و تجهیزات آتش نشانی که از ارزبری بالایی برخوردار بود ساخته شد و مجوز انطباق استاندارد از مؤسسه‌ی استاندارد اخذ شد و هم اکنون در سراسر کشور فعالیت می‌نماید. در کنار مسؤولیت‌های تولیدی‌ام؛ در انجمن‌های مختلف نیز عضو می‌باشم و از مؤسسین و عضو هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعتی ایران (ستصا)، عضو هیأت مدیره و نایب رییس هیأت مدیره شهر صنعتی هشتگرد و همچنین در منطقه‌ی مسکونی که بیش از ۱۸۰ واحد است عضو هیأت مدیره ۱۰ سال و مؤسس و نایب رییس انجمن کاربری‌سازان خودرو و از اعضای شب شعر انجمن کومشی‌ها (استان سمنان) و هم اکنون مدیرعامل و رییس هیأت مدیره شرکت صنعت کاران برمی و اعضای آن را خانواده‌ام تشکیل داده‌‌اند و مؤسس و رییس هیأت مدیره شرکت دامغان خودرو برمی که بیش از ۵۱ هکتار زمین قبل از ورودی شهر دامغان شمال جاده در نظر گرفته شده دارای سالن کار، ساختمان اداری، درختکاری، آبیاری قطره‌ای، دیوار و حصار زمین، آب و برق و چاه عمیق و ورودی نگهبانی ساخته شده و مجوز تولید ۲۰۰۰ دستگاه کامیون و ۱۰۰۰ دستگاه اتوبوس از وزارت صنایع اخذ شد و تلاش می‌شود تجربه‌ی بیش از ۵۰ سال عمرم را به نسل بعدی انتقال داده تا پایه‌ای از صنایع خوب را در ایران به یادگار بگذاریم به علّت تحریم‌ها و عدم همکاری کشورهای غربی نتوانستیم برند خوبی بگیریم، این شرکت نیز عیناً به افراد دیگری که توانایی مالی بیشتری دارند واگذار شد تا ان‌شاءالله بتوانند زحمات ذکر شده را به تولید و ایجاد اشتغال در دامغان به نتیجه برسانند.
در خاتمه، جزءِ کارآفرینان کشور هستم که در سال ۱۳۶۵ قهرمان صنعت و در سال ۱۳۸۸ به عنوان پیشکسوت صنعت در ایران معرفی شدم و در روز صنعت لوح گرامی‌داشت و پیشکسوتی را از دست ریاست جمهوری دریافت کردم و در طول عمرم نفر اوّل سر کار حاضر بودم و سحرخیزی یکی از رموز موفقیّت هر کس می‌تواند باشد. تولیدات تجهیزات خودروهای آتش‌نشانی منطبق با استاندارد بخصوص پمپ‌های سانتریفیوژ توسط شرکت صنعت کاران برمی که در هشتگرد مستقر است مطابق با استاندارد بین‌المللی تولید شده و باعث جلوگیری از خروج مقادیر زیادی ارز از کشور گردید و تقریباً در زمینه‌ی تجهیزات آتش‌نشانی به خودکفایی رسیده‌ایم.
هدف از تلاش شبانه‌روزی اینجانب الگو بودن برای جوانان و تأثیرگذاری در تولیدات ماندگار می‌باشد و معتقدم هر کاری با تلاش و پشتکار امکان موفقیّت آن حتّی در بدترین شرایط خواهد بود و نباید منتظر شد از دولت و یا ارگانی کمکی که لازم نیست دریافت کنیم، بلکه باید ما با کار و تلاش و کارآفرینی به دولت کمک کرده از وابستگی ایران عزیز به دیگر کشورها کم کنیم و دولت هم طوری سیاست‌گذاری کند که با تولید بتوان ارزش افزوده برای کشور آورد. این یک وظیفه‌ی ملی است.
سوابق کاری از سال ۱۳۳۷ تاکنون:
استخدام در سال ۱۳۴۲ در شرکت لیلاند موتور به عنوان استادکار و سرپرست قسمت و سپس رییس قسمت ساخت ماشین‌آلات خدمات شهری از قبیل ماشین‌های آتش‌نشانی، زباله‌کش، کامیون و اتوبوس.
از سال ۱۳۶۲ به عنوان مدیر فنی و همزمان مدیر تولید و مدیر خودکفایی و با حفظ سمت معاونت کارخانه شهاب خودرو (لیلاند موتور سابق)
غیر از ماشین‌های خدمات شهری ساخت خودروهای ضد مواد شیمیایی، قایق‌های تندرو، خودروهای بیمارستانی سیار، تانکرهای آب و …
تاسیس شرکت سنگین کار در سال ۱۳۶۳ و مدیریت مجموعه‌ی جدید
تغییر و انتقال شرکت سنگین کار برمی به شرکت صنعت کاران برمی در سال ۱۳۷۸ و ادامه‌ی فعالیت به عنوان مدیرعامل و رییس هیأت مدیره در این شرکت.
مؤسس و عضو هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعتی ایران (ستصا)
نایب رییس هیأت مدیره شهر صنعتی هشتگرد از سال ۱۳۷۸ تاکنون.
عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران (استصنا) از سال ۱۳۸۰ تاکنون.
مدیرعامل نمونه‌ی شهر صنعتی هشتگرد در سال‌های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵.
قهرمان صنعت کشور، در سال ۱۳۸۵.
برگزیده‌ی ششمین جشنواره تولید ملی در سال ۱۳۸۷.
پیشکسوت نمونه‌ی صنعتی کشور در روز صنعت و معدن سال ۱۳۸۸.
مؤسس و عضو هیأت مدیره انجمن کاربری سازان خودرو، از سال ۱۳۹۱ تاکنون. تاسیس و احداث کارخانه ۵۲ هکتاری تولید کامیون (۲۰۰۰ دستگاه سالیانه) و اتوبوس (۱۰۰۰ دستگاه سالیانه) در شهر دامغان در سال ۱۳۸۸ که به دلیل تحریم‌ها و عدم پیشرفت مطلوب در سال ۱۳۹۲ به شخص دیگری واگذار شد.
