تولد: حدود ۱۲۱۹ ه . ش، دامغان
درگذشت: ۱۲۹۷ ه . ش، دامغان
وی معاصر با ناصرالدین شاه قاجار و عالم اصولی مذهب بود.«از شاگردان مرحوم حاج شیخ مرتضی انصاری است. کتاب رضاع و کتابی در توحید به نام ضیاءالانوار از تألیفات اوست. تألیفات بسیاری هم بر کتب فقه و اصول نوشته است. شیخ ابوالقاسم پس از رسیدن به مقام اجتهاد، از نجف اشرف به تهران آمده و به امر ناصرالدین شاه در مدرسه سپهسالار مدرس رسمی بوده، اما بعد از فوت والدانش به دامغان آمده و در سال ۱۳۳۶ ه .ق به رحمت ایزدی پیوسته است.»[۱] ]ناگفته نماند وقتی که ناصرالدین شاه صدر اعظم خود را به پیشواز شیخ ابوالقاسم عالمی دامغانی فرستاد که مدیریت حوزه علمیه مسجد سپهسالار را به عهده گیرد و ادامه نماز جماعت نماید، شیخ پاسخ داد مادر پیرم در دامغان است باید به دیدارش بشتابم، اگر اجازه داد به تهران برمیگردم، وگرنه مجبورم به وظیفه شرعی خود (خواست مادر) عمل نمایم.
مردان خدا پرده پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند
(فروغی بسطامی)
فرزند آن مرحوم بر روی کاشیهای لاجوردی نوشته و نصب کردهاند. این مسجد به نام مدیر عالمی فرزند برومند آن مرحوم است. یاد و نام این بزرگان به خیر.
نا گفته نماند این مجتهد دامغانی ضمن اقامهی جماعت به تدریس نیز اشتغال داشت و آثار مکتوبی نیز از او به یادگار مانده است که عبارتنداز:
- التقریرات (نسخه خطی) ۲-حاشیه علی المعالم (نسخه خطی)
۳-حواشی بر کتب فقهی 4- رسالهای در اصول دین (نسخه خطی )
۵-دورهای کامل از فقه و اصول 6- ضیاء الانوار (نسخه خطی)
– تاریخ، فرهنگ و ادبیات دامغان شش هزارساله، محمّدعلی طاهریا، مؤسسه انتشاراتی مشق شب، چاپ اوّل سال ۱۳۹۶، صص ۱۷۲-۱۷۱.