دکتر یدالله رؤیایی شاعرِ پرآوازه و نظریهپرداز و صاحب سبک، در ۱۷ اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۱ در جعفرآباد دامغان چشم به جهان گشود.
دوران دبستان و دبیرستان را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن در تهران تحصیلاتش را در دانشسرای شبانهروزی تربیت معلّم به پایان رساند و مدّتی به کارِ تدریس بود و سپس عهده دارِ سرپرستی اداره اوقاف شهرستان دامغان شد.
رؤیایی نخستین شعرهایش را در ۲۲ سالگی مینویسد و در مجلات آن زمان با تخلّص «رؤیا» منتشر میکند و همزمان به تحصیل در رشته حقوق سیاسی تا اخذ درجه دکترای حقوقِ بینالمللِ عمومی ادامه داده و از آن پس در وزارت دارایی استخدام شد. رؤیایی مدتی نیز در وزارتِ آب و برق و سازمان تلویزیون ملی به کار مشغول بود .
او در سال ۱۳۴۰ به اتفاق «احمد شاملو» هفتهنامه ادبی «بارو» که (ترکیبی از نامهای مستعار بامداد و رؤیا) است تأسیس کردند که فقط یکی دو شماره از این هفت نامه به بازار آمد. او در سال ۱۳۴۶ همراه با «محمود زند» و«ابراهیم گلستان»، انتشارات «روزن» را تأسیس کرد. در همین سال رؤیایی به تأسیسِ جایزه ادبیِ «شعرِ سال» به سرمایهگذاریِ تلویزیونِ ملیِ ایران و ژوریِ مرکب از «مسعود فرزاد»، «محسن هشترودی»، «فریدون رهنما»، «بیژن جلالی» و «پژمان بختیاری» اقدام و اجرا نمود. در سال ۱۳۵۶ انتشارات «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» کاسِت یک ساعتیِ شعرهای یدالله رؤیایی با صدای شاعر را با موسیقیِ «مجید انتظامی» به بازار ارائه داده است. رؤیایی در سال ۱۳۵۸ مدرسه زبان و ادبیات فارسی را در«پاریس» تأسیس کرد. یدالله رؤیایی با عنوانِ شاعرِ صاحبِ سبکِ «حجم گرا» میباشد.
و این هم نمونهای از دوبیتیهای او :
بهار آمد، به صحرا لاله پاشید ز کوه و دشت صدها چشمه جوشید
کبوترجان، بیا پرواز گیریـم به سوی چشمـه جوشان خورشیـد
