دامغانی، محمد بن حسین

زنده: ۱۲۷۱ش

عالم، مؤلّف

وی که معروف به «شیخ‌الاسلام دامغانی» بود و این لقب را از ناصرالدّین شاه قاجار گرفته بود، از معاصرین میرزا رضا بزرگ شریعتمدار دامغانی بود.

آثار:

– فرق‌الملل یا بیان‌المذاهب، به زبان عربی،

– جامع‌المطالب،

– رساله‌ای در معرفت وقت و قبله،

– رساله‌ای در معرفت کواکب سبعه،

– رساله‌ای در قرائت، و…

وی تمام کتب خود را با نام فرزندش ملّا عبدالرزّاق وقف کرد و اغلب نوشته‌های خطّی او در کتابخانه مدرسه حاج فتحعلی بیک دامغان نگهداری می‌شود.[۱]

[۱] – حسن ذوالفقاری، «فرزانگان کویر»، کویر