متولد: ۱۳۰۴، روستای فخرآباد دامغان
فرزند شیخ محمد حسین
نامبرده با مدرک سیکل قدیم به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بعدها مدرک دیپلم خود را از دانشسرای مقدماتی دامغان اخذ کرد. پس از ۳۰ سال خدمت مجدانه در این نهاد به افتخار بازنشستگی نایل آمد. محلهای خدمت او تهران، دامغان و روستاهای صالحآباد، حسنآباد، فرات و علیان بود.
او در ساختن و راهاندازی مدارس فخرآباد و علیان سهم بسزایی داشت و به موازات خدمت در آموزش و پرورش، یک کنشگر و فعال اجتماعی نمونه بود. او در ساختن بهداری روستای فرات تلاش بی حد و حصری نمود. در برگزاری مراسم عزاداری سیدالشهدا و ساخت مسجد و احیای قنوات اهتمام ویژهای مینمود. وی خیّر، دلسوز و گشایندهی راه ترقی و پیشرفت همگان بود و در وجودش ذرهای حسادت، تنگنظری، بدبینی و دشمنی راه نداشت و به همین دلیل عامه مردم، بهخصوص اهالی قهاب رستاق احترام و تکریم ویژهای برای او قایل بودند.
سرانجام این انسان فداکار و نیکاندیش در سال ۱۳۸۱ با نام و فرجامی نیک عالم خاکی را واگذاشت و در همنشینی با ابرار آرام گرفت. مدفنش در آرامستان روستای حسنآباد میباشد.
