تولد: ۱۳۱۹ ه . ش، دامغان
امام جمعه دامغان (سالهای متمادی)
سیّد محمود ترابی، فرزند سیّدمیرزا حسین ترابی (واعظ شهیر و مدرس حوزه علمیه دامغان) که پدرش در شمار عالمان دینی، واعظی مشهور و سرپرست و مدرّس حوزه علمیه دامغان بود.
ترابی پس از تحصیلات ابتدایی در سال ۱۳۳۴ وارد حوزه علمیه دامغان شد و دروس مقدماتی و لمعتین را نزد پدر و حجج اسلام: محمدرضا خدایی، تقی قادری و گلمحمد نصیری فرا گرفت.
در سال ۱۳۴۳ رهسپار قم شد و سطح عالی را در محضر حضرات آیات: مصطفی اعتمادی، جعفر سبحانی، حسین نوری همدانی، محمد فاضل لنکرانی، سید محمدباقر سبحانی، علی مشکینی و ابوالقاسم خزعلی به پایان رساند. آنگاه به مدت هفت سال در حوزه درس خارج فقه و اصول حضرات آیات: مرتضی حایری، سید محمد محقق داماد و محمدرضا گلپایگانی شرکت کرد.
او از سال ۱۳۵۸ در حوزه علمیه دامغان و از سال ۱۳۶۵ در دانشگاه آزاد اسلامی دامغان به تدریس پرداخته است. وی از آیتالله العظمی محمد فاضل لنکرانی اجازه نقل حدیث و از حضرات آیات امام خمینی (ره)، سید ابوالقاسم خویی، سید محمدرضا گلپایگانی، محمدعلی اراکی، محمد فاضل لنکرانی، ناصر مکارم شیرازی، سید علی خامنهای، محمدتقی بهجت (ره) و لطفالله صافی گلپایگانی اجازه حسبیه دارد. مقالههایی در زمینه دشمنشناسی، آسیبشناسی، طهارت اهل کتاب و تقریرات درس اصول و فقه از آثار اوست.
ترابی در دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی با اجرای برنامههای تبلیغی؛ پخش اطلاعیههای امام (ره)؛ شرکت در راهپیماییهای متعدد مانند ۱۱ محرم سال ۱۳۵۷ و حمایت از آیتالله ابوالقاسم خزعلی و دیگر روحانیون که به دامغان تبعید شده بودند به فعالیت پرداخت و بهوسیلهی نیروهای ساواک بازداشت شد. تشکیل کمیته انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ و رسیدگی به امور مردم و موقوفات از دیگر فعالیتهای او بود. وی در دوران دفاع مقدس به تبلیغ برای کمک و اعزام نیرو به جبههها پرداخت و خود نیز بارها در جبهه حضور یافت. ترابی در سال ۱۳۷۰ به امامت جمعه دامغان منصوب شد. وی از سال ۱۳۵۷ مسئولیت حوزه علمیه برادران و خواهران را بر عهده گرفت. همچنین از سال ۱۳۷۰ ریاست هیئت امنای حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) را عهدهدار شد. او از اعضای هیئت مؤسس صندوق قرضالحسنه قائم و وحدت است. احداث حوزه علمیه در قم و دامغان، مسجد میرزا داوودی، کتابخانه مسجد جامع، تأسیس حوزه علمیه خواهران در شهر امیریه، همکاری در احداث حوزه علمیه علی بن موسی الرضا (ع)، ساخت مصلی، رسیدگی به اختلافات مردم، دستگیری از مستمندان و ساخت خانه برای محرومین از خدمات اجتماعی او است. وی پدر سید محمدعلی ترابی است که در سال ۱۳۶۳ در ۱۵ سالگی به شهادت رسید.
آثار:
– خطبههای تربیتی (جلد اول)
– گنجینه زهد و پارسایی (شرح حال معظمله) در دست چاپ